صبحدم وقتی که بادها در بیشه های دور چنگ می زنند گویی نسیم چون نوازنده ای به روحِ تو دست می ساید و با کوبه ای خفیف نغمه ساز می کند نَفَس را مجالِ برآمدن نمی ماند و روح با نسیم تا بیشه های دور پرواز می کند
مریم_رضایی