من امیدی را در خود، بارور ساختهامتار و پودش را با عشق تو پرداختهاممثل تابیدنِ مهری در دل،مثل جوشیدنِ شعری از جان،مثل بالیدنِ عطری در گل،جریان خواهم یافتراه خواهم افتادباز از ریشه به برگ،باز از "بود" به "هست"#فریدون_مشیری